วันอาทิตย์ที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2568

เจอคนไร้บ้านนอนโด่

คืนวันศุกร์ ฝนตกหนักตลอดสาย ผมขับรถกลับจากผับตอนตีสองกว่า ๆ  
ทางลัดกลับคอนโดต้องผ่านใต้สะพานลอยเปลี่ยว ๆ แห่งหนึ่ง ไฟสลัว ๆ มีแค่โคมไฟถนนกระพริบ ๆ

ผมเห็นเงาคน ๆ หนึ่งนอนขดตัวอยู่ข้างทาง  
เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง เปียกฝนจนแนบเนื้อ แต่สิ่งที่สะดุดตาผมสุด ๆ คือ  
กางเกงขาสั้นตัวเก่าที่ขาดเป็นริ้ว ๆ นั้นตุงโด่ขึ้นมาเห็นชัดเจน  
ควยใหญ่ยาวมาก แข็งจนเห็นเส้นเลือดปูดผ่านผ้าบาง ๆ

ผมขับช้าลงโดยไม่รู้ตัว หัวใจเต้นตึกตัก  
แล้วก็ตัดสินใจจอดรถข้างทาง ดับเครื่อง เดินเข้าไปหาแบบไม่คิดอะไรแล้ว

ฝนยังกระหน่ำลงมา ผมยืนมองเขาอยู่พักใหญ่  
เขาขยับตัวตื่น หันมามองผมด้วยตาดุ ๆ แต่หล่อโคตร ๆ  
หน้าคมเข้มแบบผู้ชายไทยแท้ หนวดเคราบาง ๆ ผมยาวยุ่งเหยิง ผิวแทนคล้ำ ๆ แต่สะอาดแปลก ๆ  
อายุราว ๆ ปลายยี่สิบถึงต้นสามสิบ

“จะทำอะไร” เสียงทุ้มแหบจากคอที่แห้งผาก

ผมไม่ตอบ เดินเข้าไปใกล้ ๆ คุกเข่าลงข้าง ๆ เขา  
แล้วยื่นมือไปจับ “ของที่ตุงอยู่นั่น” ผ่านผ้าขาสั้นเปียก ๆ

เขาสะดุ้งนิดเดียว แต่ไม่ห้าม  
ผมบีบเบา ๆ แล้วกระซิบ  
“อยากมากเลยคืนนี้… พี่ช่วยผมหน่อยได้ไหม”

เขาหัวเราะในลำคอ แล้วลุกขึ้นยืนทันที  
ตัวสูงเกือบ 190 ไหล่กว้าง กล้ามแน่น ๆ ใต้เสื้อขาด ๆ  
เขาดึงผมเข้าไปใต้สะพานลอยที่มีหลังคากันฝนได้บ้าง

จากนั้นทุกอย่างเกิดเร็วมาก

เขากระชากเสื้อผมเปียก ๆ ออกในทีเดียว  
แล้วผลักผมลงกับพื้นปูนเย็น ๆ  
ก้มลงจูบผมดุมาก ลิ้นพุ่งเข้ามาบดขยี้ปากผมทันที  
กลิ่นบุหรี่ผสมเหล้าและกลิ่นฝน แต่เซ็กซี่จนผมขาสั่น

เขาดึงกางเกงขาสั้นตัวเองลงแค่ครึ่งน่อง  
ควยใหญ่ยาวสีเข้มเด้งออกมาเต็มตา หัวบานเป็นลูกแอปเปิ้ล น้ำเงี่ยนไหลเยิ้มตั้งแต่หัวควย  
ผมอ้าปากจะอม เขากดหัวผมลงทันที  
กระเด้าปากผมแรง ๆ จนน้ำลายไหลย้อยลงคาง

“ดูดแรง ๆ เดี๋ยวให้เย็ด” เขาสั่งเสียงแหบ

ผมดูดสุดชีวิต เลียเส้นเลือดจนเขาครางลั่นใต้สะพาน  
แล้วเขาผละผมขึ้น คว่ำหน้าผมลงกับพื้นปูน  
แยกขาผมออก แล้วดันเข้าไปทีเดียวจนมิดโดยไม่มีเจลอะไรทั้งนั้น

ผมร้องลั่น เขาปิดปากผมด้วยมือใหญ่  
กระแทกแรงตั้งแต่ต้น เร็วและดุสุด ๆ  
เอวชนก้นดังเพียะ ๆ ผสมเสียงฝนกระหน่ำ

“แน่นดีวะ… นานไหมแล้วไม่ได้เย็ด”

ผมร้องไห้ผสมคราง แต่ควยตัวเองแข็งจนเจ็บ  
เขายื่นมือมาชักให้ผมสวนจังหวะทุกครั้ง

ผ่านไปเกือบ 40 นาที เขาผละตัวผมขึ้น ให้ยืนพิงเสาใต้สะพาน  
ยกขาผมข้างหนึ่งขึ้น แล้วกระแทกใหม่แรงกว่าเดิม  
ฝนสาดเข้ามาโดนตัวทั้งคู่ แต่เราร้อนผ่าว

สุดท้ายเขากระแทกอีก 10 ทีแรง ๆ แล้วร้องคำรามลั่น  
น้ำร้อน ๆ พุ่งลึกเข้าไปข้างในผมจนล้นทะลักลงขา

เขาค้างอยู่นาน หายใจหอบ ก้มลงกัดไหล่ผมแรง ๆ  
แล้วกระซิบข้างหู

“พรุ่งนี้… กูจะมารอตรงนี้อีก”

ผมหันไปมองเขา น้ำตาไหลผสมฝน  
แต่พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว

เช้า ผมตื่นมาเจ็บก้นเดินกะเผลก  
แต่หัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่นึกถึงคืนนั้น

แล้วทุกคืนวันฝนตกหลังจากนั้น  
ผมจะขับรถไปใต้สะพานลอยแห่งนั้น  
โดยไม่ต้องพูดอะไร  
แค่จอดรถ เดินลงไปหาเขา  
แล้วให้ “คนไร้บ้านนอนโด่” คนนั้น  
เย็ดผมให้หนำใจใต้ฝน… ทุกคืนที่ผม “อยากมาก”