เรียวรออยู่หน้าเกต ใส่เสื้อโค้ทดำยาว ผมเปียกฝนเล็กน้อย ยิ้มมุมปากแบบที่ผมคิดถึงทุกคืนมาตลอด ๖ เดือน
“Welcome to my city… tonight you’re mine.”
เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง ลากกระเป๋าผมขึ้นแท็กซี่ แล้วจูบผมในรถตั้งแต่ยังไม่พ้นสนามบิน ลิ้นพุ่งเข้ามาบดขยี้ปากผมทันที มือล้วงเข้าไปใต้เสื้อบีบหัวนมแรงจนผมครางคารถ
ถึงคอนโดเขาในชิบูย่า ชั้น ๓๘ วิวโตเกียวทาวเวอร์เต็มกระจก
ประตูห้องปิดปุ๊บ เขากระชากเสื้อผ้าผมขาดกระจุยใน ๑๐ วินาที
โยนผมลงโซฟาหนังสีดำตัวยาว แล้วขึ้นคร่อมทันที
“๗ วัน… ๗ รอบต่อวัน… ขอเริ่มเลยนะ”
คืนแรก เขาเย็ดผม ๕ รอบก่อนตีสาม
รอบแรกบนโซฟา กระแทกแรงจนโซฟาเลื่อนชนกำแพง
รอบสองยืนชิดกระจกบานใหญ่ ให้คนทั้งโตเกียวเห็นผมถูกเย็ดจากข้างหลัง
รอบสามในห้องน้ำกระจกฝ้า เปิดฝักบัวน้ำร้อน ผมคุกเข่าให้เขาขย่มปากจนน้ำแตกเต็มหน้า
รอบสี่บนเตียงคิงส์ไซส์ เขาจับมัดมือผมด้วยเน็คไท Hermes แล้วเย็ดแบบคว่ำหน้าจนผ้าปูเละ
รอบห้า ตีสี่กว่า เขาอุ้มผมไปนั่งตักที่ระเบียง ฝนตกพรำ ๆ เย็นเฉียบ แต่ข้างในร้อนจัด เขากระแทกขึ้นล่างจนผมแตกคาเจ้าโลกเขาอีกครั้ง
วันที่สอง เราแทบไม่ออกจากห้อง
เขาสั่งซูชิมากินบนตัวผม ใช้ปากผมเป็นจาน
แล้วเย็ดผมบนโต๊ะกินข้าวจนขาโต๊ะหัก
วันที่สาม เขาพาผมไปโรงแรมเลิฟโฮเทลธีมกระจกเงาทั้งห้อง
เย็ดกันจนเห็นตัวเองทุกมุม ทุกท่า ทุกน้ำที่แตกกระจาย
วันที่สี่ เราไปออนเซนส่วนตัวที่ฮาโกเนะ
ในบ่อน้ำร้อนกลางหิมะ เขาเย็ดผมในน้ำจนน้ำกระเซ็นออกจากบ่อเป็นสาย
แล้วลากขึ้นไปเย็ดต่อบนเสื่อทาทามิในห้องพักอีก ๓ รอบ
วันที่ห้า กลับโตเกียว เขาจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ ที่บ้าน
เพื่อนสนิทเขาอีก ๓ คน หนุ่มญี่ปุ่นหุ่นนักกีฬาเหมือนกัน
ผมถูกเย็ดพร้อมกัน ๔ คนทั้งคืน
เรียวเป็นคนปิดท้าย แตกคารูผมลึกสุด พร้อมกระซิบข้างหู
“You’re the best slut I ever had.”
วันที่หก เราไปเดินชิบูย่าตอนกลางคืน
เขาพาผมเข้าห้องน้ำชายในห้างดัง
ล็อกประตู ลากผมเข้าคอกสุดท้าย แล้วเย็ดยืนกระแทกจนเสียงดังลั่น
คนข้างนอกเคาะประตูยังไม่สนใจ
วันที่เจ็ด คืนสุดท้ายก่อนผมกลับ
เขาจองห้องสวีทที่ Park Hyatt (ห้องเดียวกับ Lost in Translation)
เย็ดกันตั้งแต่เช้าถึงตีสี่
รอบสุดท้ายบนระเบียงห้อง วิวโตเกียวทั้งเมือง
เขาเย็ดผมช้า ๆ ลึก ๆ น้ำตาผมไหล (ทั้งเสียวทั้งเสียดาย)
แตกพร้อมกันตอนพระอาทิตย์ขึ้นพอดี
เขาก้มลงจูบหน้าผากผม
“เดือนหน้า… ฉันบินไปหานะ คราวนี้เปลี่ยนฉันเป็นคนเดินไม่ไหวบ้าง”
เครื่องบินกลับไทย ผมต้องขอวีลแชร์ที่สนามบิน
เพราะขาจริง ๆ เดินไม่ได้แล้ว
แต่ยิ้มไม่หุบ
เพราะรู้ว่า…
โตเกียวครั้งหน้า
จะยิ่งเสียว ยิ่งดุ และยาวกว่านี้แน่นอน
